Tipak ng Nakaraan

sa pagbabalik nang lungkot , muling nabalot nang puot

ang dating payaso, ngayo'y nagtataglay na nang ngiting aso

gumagala, nakatulala at nag-iisip nang maitutula

nais muling malagyan ng nakahigang kurba ang pangit na mukha

nasa harapan at naghihintay na ang diretsong daan

ngunit bakit parang hinihila parin pabalik sa nakaraan?

hindi ko kayang kumaliwa, kaya sa kanan dumaan

pero kitang-kita na lumiko parin ang aking katawan

bakit sa paligid ay maraming nakikialam?

hindi naman binibigkas ngunit parang nararamdaman

kahit na di naman masyadong dinaramdam

ngunit bakit hindi parin kayang iwanan?

kung may pagkakataon ay ngingiti na ako

hindi man ngayon ngunit parang bukas ay tatawa na 'to

mga maninipis kong labing hindi na makatiis 

sana'y tataas na ang aking ranggo sa tetris ..

Madam

Gustong umalis ngunit pinigilan siya

Masakit nga kasi ang batok niya

Ang sa amin lang baka mawili siya

Mga kasong iiwanan

Ay baka makalimutan niya

Nagkaroon na siya ng pagkakataon

Di nga lang sinwerte sa ngayon

Ang dating makapangyarihan

Robot na kung titignan

At di na makalaya

Yan na yata ang karma Madam!

Ano na naman kaya ang magagawa?

Kung ang ungas ay muling magtatangka?

Aba'y itali na yan upang magtanda.

!

Akda

inimbita, sumama at doo'y nakilala ang dakilang sinasamba

umidlip, nag-isip, nagsulat at iniwanan ang tahanan

umalis, lumisan, walang paalam na tinungo ang dalampasigan

nagsaya, tumalo't tumawa habang hinihintay ang may akda

sa kabilang isla, naghintay, halos ikamatay ang hindi pagbalik

pinag-usapan, hinanap at talagang nananabik

pinaubaya sa hindi maasahan at akalain mong natsambahan

nakita sa likod ng isla, nakangiti, buo pa rin at nakatawa

sa muling pagbabalik mukhang hindi mukha ang namukhaan

sa kabila nang nangyari, parang hindi man lang alam pinanggalingan

sa bawat bigkas ang may akda ang laging laman

sa mga mata pa rin ang katotohana'y matatagpuan

nagbago ang mga galaw sa saliw nang musika nang buhay

hindi na alam kung saan at kanino iaalay

tawagin at muling hagkan ang bawat kaway nang kaliwang kamay

at sa ulo magmumula ang tunay na kapangyarihang taglay

naasaan na ba talaga ang may akda ?

na siyang sasalubong sa bawat pagtulo ng luha

tinatawan ka na lang nang kanyang kalaban

na siyang namuno sa mga napakaraming paglilinlang .. 

Somosoko ko "NO" bo?

maagang nakatali sa yakap habang mamimikit-mikit

haplos sa mukha't pangala'y isinampit

isang magandang simula sa umagang sumasapit

sa isang munting tahanang nagiging masikip

naglayag at umalis sa sinasakyang barko

akala'y kaya na ang mapaglinlang na mundo

ang isip at puso'y nakatali pa rin sa angkla nito

ngunit nangingibabaw pa rin ang orgulyo

tanghali na at kailangang kainin ang mga ibinigkas

upang sa dapithapo'y mahanaw na ang pintas

'sing init ng adlaw ang kabatiran nang naninirahan

naghihintay lang na kayo'y tatangnan

sa kanluran , pipikit ulit ang haring adlaw 

pagmumukha pa rin ang natatanaw

"kailangan kaya ako mananahimik at papanaw?"

tanong sa sarili habang kinakamay ang bahaw

tuloyang binalot ng kadiliman ang paligid

di makita ang hahantungan kapag mahuhulog sa bakilid

ang mata'y idilat nang kusa at hayaang muling pumikit

at tahakin ang tunay na laman nang puso't isip.

Inusara

akalain mong di nila ako kilala ,akala ko makakasabay sila

akala nila masasabayan ko ang kanilang pagtawa

akala ko naman masasakyan nila ang aking bangka 

amputa lang , kasi naunahan ko sila sa pagmumura

ano kayang biro ang magpapatawa sa madaldal na bunganga

anong drama ang magpapaluha sa mga mapanghusgang mata

ano kaya ang nakikita nila sa aking katawang lupa?

anong ibig sabihin nang mga katanungan na sana'y di mahalata ?

kailan pa kaya ako mkakahanap nang IBANG tunay na karamay

siguro'y kapag patay na ako , diyan lang sila aaho't maglalamay

iaabot ko na lang sa KANILA ang aking kamay di para isama sila sa hukay

dahil upang makita nila na kahit sa huling kaway . mawawalan ako ng kaaway

ampanget . di nila alam kung bakit ako tumatawa

antae . at di nila alam kung bakit ako umiiyak 

astilan . pangalan ko lang pala ang alam nila

taena !  at mali pa ang espeling !

nag-umpisa sa di pormal na pagpapakilala 

hanggang naging makata kuno sa gitna

naiwa'y isa pa ring magandang ala-ala

ang makakilala nang isang hindi pala nakakakilala

Usapang Libro

pagkalipas nang mahigit isang taon . naibalik na rin sa akin ang libro ko (Kapitan Sino ni Bob Ong) . bagong-bago pa ito noong hiniram sa akin ng kaklase ng kapatid kong mahilig magpahiram ngunit nung ibinalik na ay vintage na kung titignan . may electrical tape pa na nakadikit sa mga pahinang halatang napunit . dinikitan nya pa ha . ayos lang atleast naibalik . ewan ko ba kung bakit ganito tayong mga pinoy . kung hindi mo hahanapin ang hiniram nila , hindi talaga ibabalik at kung ibabalik naman ay may sira o may kulang na .

may kakilala ako , ganitong ganito rin yung ginawa niya noon eh . parang hiniram niya lang ang isang tao saka ibinalik  rin noong hindi na niya raw kayang hawakan . wala naman daw nasira doon sa iniwan niyang tao pero sabi niya may kulang na daw . ewan ko kung ano . maraming beses daw ding naulit yun . parang pinapaasa niya lang at kung aasa na , di na niya kikibuan . sarap kaya daw sa pakiramdam . NOON . pero ngayon parang bumaliktad na daw ang mundo , nasa north na ang south .. at ang west nasa labas na . at ngayon parang librong hawak ko ang kalagayan niya . may laman nga pero kulang naman . at pipiraso na lang ang nagdidikit sa mga pahina nito . makakalimutan na kung mahuhulog . wag kang mahuhulog para di ka malimutan .

"wag mong husgahan ang libro sa kanyang pabalat" . balatan mo na lang saka mo husgahan . ewan ko ba .. bahala na. gusto ko yung hinuhusgahan muna ako sa panlabas kong kaanyoan . wala lang . gusto ko lang . gusto kong minamaliit ako . gustong kong ayawan na muna ako . pansamantala . wala lang . gusto ko lang .. para kung makikita na nila kung ano talaga ang kaya kong gawin ay hahanga sila . ikaw rin ha . at kapag humahanga na sila . gagawa ako ng isang bagay na di nila magugustuhan para ayawan na naman nila ako . wala lang . gusto ko lang , gustuhin mo rin ha .

alam ko na kagaya ng mga libro . nakakapagod ring basahin ito . pero ano magagawa ko ? nagsusulat ako dahil gusto ko . di ko kayang ayawan ang gusto ko lalo na kung masaya ako dito . anlayo na sa pamagat nu ? gamitan mo nang ruler diba mlayo na . ewan ko kung bakit . gusto ko malayo marating nito . dahil siguro ay may pinapatamaan ako .. di ko alam kung ano o sino . sana may makapuna sa mga letrang 'to . kakapagod kaya magtype . ok lang mag-isip .. natural na naman yan sa ating mga tao eh . ang mag-isip , pero ang kaibahan lang sa akin at sa ibang gumagawa nito ay ibinabahagi namin ito sa iba . try mo , tinatry na nga niya eh . subukan mong kumuwala sa sarili mong anino at ikaw na mismo ang maging liwanag . parang tanga lang . wag kang matakot . magsulat ka ng libro . L-I-B-R-O .. isulat mo ang mga naganap at nagaganap sa buhay mo . gagaan na ang pakiramdam mo , natututo ka pa . PWAMIS ! SWEYR ! FEYKSMEN !

Tekniks ko sa Eggzam

kanina lang nagtake na ako ng exam . special pa . dalawa lang kami .. bago pra sa akin ang pamamaraang ginamit ni ma'am sa exam niya . slideshow .. katamaran nga naman , daming nagagawa . pero mutiple choice pa rin gaya ng dati kaya naging madali . madaling sagutan pero di ako sigurado sa sagot ko .

kahit noon pa .. ewan ko ba kung bakit . basta mutiple choice ang exam ay madali lang akong nakakasagot . dahil siguro ito sa mga paraang ginagamit ko sa pagsagot nito . andami kong tekniks noon .. iisa-isahin ko ha .

• ballpen teknik

ang teknik na ito ay gingamitan ko ng ballpen . una kumukuha ako ng papel at susulatan ko ito ng mga pagpipilian . depende kung A,B,C o A-D. tapos ay ilalagay ko ito sa aking mesa at dahan-dahan kong inaangat ang aking ballpen hanggang sa pantay na ito sa aking noo (dahil ang noo ay ang sentro ng karunungan). tapos ay ihuhulog ko ang ballpen at kung anong letra ang mababagsakan ng dulo nito ay yun ang sagot ko. try mo .

• sensor-sensor teknik

ang teknik namang ito ay ginagamitan ng matalas at ibang klaseng pandama at ako lang siguro ang gumagawa nito sa mundo . haha . una , bubuksan ko ang aking palad . tapos ititiklop ko ang aking mga daliri maliban sa hintuturo .. sunod ay itatapat ko ang aking daliri sa mga letra na pagpipilian . kung anong letra ang may pinakamalakas na awra ay yun ang sagot ko . at sure na ako dito .

• kalabit teknik

ito na siguro ang pinakapopular na teknik mula noon hanggang ngayon . simple lang gawin ito . kelangan matalas ang mata mo . kalabitin ang iyong katabi at tignang mabuti kung anong letra ang tinuturo niya sa kanyang papel . simple lang pero epektib! 

• amang teknik

ang amang (pipi sa tagalog) teknik ay ginagamit kung nasa malayong upuan yung gusto mong kalabitin . pero di mo magawang kalabitin kasi di ka si Luffy . ang gawin mo lang ay kunin mo ang atensyon niya nang hindi nakakahalata ang guro . gaya ng pag-ubo o pagkukunwaring pagtapon ng basura para lang madaanan siya . tapos .. mag sign language kayo . yun na . ikaw na bahala kung anong gagamitin niyong sign language kung gagamitan mo ba ng kamay,paa o nguso . mag-ingat ka kasi nakatingin sa iyo si ma'am ..

ang mga pamamaraang ito ang nagdala sa akin kung saan man ako ngayon . ewan ko lang kung nasaan ako ngayon sa oras na binabasa mo ito . txt mo ko pra malaman mo .. marami pa akong tekniks na nalalaman pero di ko sasabihin bka gayahin mo at baka mapunta ka dito . kung saan man ako ngayon .. maging iba ka , di madaling maging ikaw . wag mong piliting ilagay sa ulo mo ang mga salita .. hayaan mo itong prang hangin na dadaan at kusang pumasok . bka dumugo ilong mo . sige ka .. ano kaya konek? sa mga di pa nkakasubok sa mga teknik na ito malamang di ka naging estudyante .. 

blah blah

salitang di na mabilang ang ibinigkas ngunit kami parin ay nagwakas .. ngunit noong ikaw ay nakaharap mga letra ay di mahagilap .. pagdating sa'yo ay nawawala ang aking dunong at ang dila ay kusang umuurong .. tunay na kaya ito o tadhana na naman ay nagbibiro? sa konting panahong ika'y nakilala .. ni hindi man lang sa akin ika'y tumawa .. hindi nga umabot ng isang daang letra ang nabigkas mo sa akin . sana'y may isang palayasin , upang mas madalas pa kitang maging tanawin . dahil kontento na ako sa mga ngiti mo na di pra sa akin pagkat sa pagkakakilala ko sa iyo ako'y nabitin .. paalam na lang kung ika'y mamamaalam na . magkikita na lang tayo kung tayo'y pagkikitain pa . kahit di ito makarating sa iyo sana'y maalaala mo na may minsang ako na nakilala mo .. kung binigyan pa ng pagkakataon , dihin sana'y mas nakilala pa kita kahit isang taon .. kung saan ka pupunta huwag mong kalimutan na ika'y may paa .. bka ika'y ibalik sa tunay na nananabik at hindi doon sa sabik lang sa matamis mong halik ..  

Bata Pa

Nakakamiss ang pagiging bata . lalo na noong nag-aaral ka pa, ang sarap amuy-amuyin ng mga school supplies na bagong bili ni nanay, itatabi pa sa pagtulog , tatasahan ang mga monggol na lapis at idadamay pa ang mga walang malay na crayola, isusulat sa ungang pahina ng notebook ang pangalan at mga asignatura at maayos pang naka-arrange ang lahat sa bag ..


Naaalala mo pa ba yung mga nilalaro mo? tumba-lata . piyonganay . tagaanay . bahay-bahayan , ikaw nanay ako tatay tapos gawa tayo anak .. magluluto ng mga dahon . ilalagay sa plastik na platong kasingliit ng utak mo at magkukunwari na busog pagkatapos itapon ang mga dahong kunwaring kinain mo ..


Ang mga paborito mong palabas? Ang Power Rangers . Dragon Ball . Sailor Moon at hindi mawawala sa listahan ang TV Patrol. Pati mga komersyal ay pinapanood mo , walang patawad, kinabisado pa ang mga linya at gagayahin pa. Kagaya ng "isa pa. isa pa. isa pang Chicken Joy". hanggang sa "Chicken Joy" na lang ang naging tawag mo sa lahat ng klase nang luto sa manok.


Kaysarap bumalik sa pagiging bata, walang problema kundi piso. Walang ibang iniiyakan kundi laruan . Maninikip lang ang dibdib mo kung pinapatulog ni nanay tuwing tanghali. Nasusugatan lang kung nadadapa. Hindi tulad ngayong malaki na , pinoproblema pati ang problema ng syota . Iniiyakan ang sarili kapag pinaglalaruan. Maninikip ang dibdib kung nakitang may ibang kasama ang kalaguyo at nasusugatan kapag ipinaglaban ang pag-ibig sa iniibig. Saan ka? Sa pagiging malaking bata? o Sa pagiging mangmang na matanda?

Labingwalo't Walo

kapag ito na ang napag-uusapan nangungunot agad ang aking noo..

pagkat hindi ko matanto kung bakit ba pinagdidebatehan pa ito..

kapag sinabi kasing RH , marami agad ang nalalasing..

kasi akala ng marami ang pinag-uusapan ay inumin..

nagkasanga-sanga na ang isipan ng tao sa bagay na ito..

pagkat marami ang nagtatalo kung sila ba ay ANTI o PRO..

 ang tunay na boses ay nasa labas ng senado at ng kongreso..

at hindi lamang nang iilan lamang politiko..

tanungin mo ang makikinabang at hindi ang nagpapatupad..

upang iyong marinig ang maraming tinig na nagsasabing

"ANO NA NAMAN YAN?"..

alam na ba nang lahat kung ano talaga yan? o sasang-ayunan na lang..

hindi importante kung ika'y sang-ayun o hindi sa BILL na ito..

ang sa akin lang ay maipaliwanag nang maayos ang maidudulot nito..

suriin kung ano at kung paano at kung sino at kung ayoko?..

ano paki mo?..

sino ba ang ating paniniwalaan sa ating bayan?..

siyempre ang mga taong mas may kapangyirahan..

tatango na lang ba tayo ulit? o susuriin muna bago tumango ulit?..

sana'y makarating ang aking mga hinaing na sana'y mabigyan rin ng pansin..

ang tao'y nalilito . di ba dapat ipinaliwanag muna ng maayos ito?..

hindi ko alam kung ako ba ay ANTI o PRO sa RH na ito..

ang sa akin lang (at siguro'y gusto rin na karamihan)..

MAGING MAAYOS NA ANG ATING BAYAN .. 

Hindi Gaya Sayo

hindi madaling gumawa ng isang mahirap na tula 

lalo na kung kasintunog nung sa kanya

talagang mahihirapan ka kung iisa ang inyong tema 

hindi talagang madali , talagang mahirap siya

kailangang maingat sa bawat salita

di dapat tula mo'y may kamukha

magkukunwari , parang mag-iisip pa

ang katotohana'y . blanko talaga

kukuha ng panulat at sa papel ilalapat

mga matatalinghagang salita na di karapat-dapat

naninigurado baka ang bilang ng saknong ay di apat

mabubulaklak na mga letra na animu'y pambanat

alam ko naman na alam mo na

ikay tumutula lang kung ika'y nakatulala

kung di naman ay kung sa pag-ibig ika'y nasaktan 

kaya't sa tula na lang ibubuhos ang nararamdaman

ito .. talagang ika'y matatamaan 

dahil alam ko ring sa tula mo'y may pinatatamaan

mga kaklase . politiko . guro . pamilya't magulang

pero ang kadalasan ay ang iyong kasintahan

kahit anong istilo pa ang iyong ginagamit

sa paggawa ng tula di kailangang sa salita mo'y malimit

ang mahalaga'y mailabas ang matagal nang iniipit

siguradong gagaan ang pakiramdam at talagang walang sabit

sa palagay ko'y huli na yata ito

ngunit di ko pa rin naiisip ang ang pangalan nito

sana'y pangalanan mo rin ang tula mo

at ang sa akin , tatawagin kong "Hindi Gaya Sayo"

Payong Nga Naman

 isang gabing maulan at ako'y basang-basa

kumuha ng payong sa bag , ngunit bag pala'y wala 

naghanap ng masisilungan , ba't ngayon ko pa naisip ?

at ngayon parang basang sisiw nangangatog pa sa nginig 

tinignan ang paligid ngunit ako pala'y nakapikit

nang biglang may narinig na isang munting tinig

"gusto mo bang sumukob?" sampit ng dalagang marikit

saan kaya ako susukob ? wala naman siyang payong na bitbit

inalok siya na sumilong sa aking sinisilungan

at agad-agad naman niya itong pinaunlakan

mga nangungusap niyang mata ay aking pinagmasdan

ang lamig sa paligid ay di ko na halos maramdaman

sa di malamang dahilan ang payong ay biglang nakita

sa aking bulsa na kanina ko pa pala dala 

bakit ang payong sa bulsa ay nagkasya ?

ewan ko ba , bulsa siguro ni doraemon ang gaga 

dumako na naman tayo sa kabilang dako ng estorya

doon sa babae na ngayon ang mukha'y di maipinta

gusto na daw niyang makauwi sa tahanan nila

tamang-tama payong koy ilalabas ko na

muli siyang inalok , halika na dito sa payong ko

tiyak dito sa payong ay magkakasya tayo

wala na siyang pagpipilian kundi samahan ako

sumama naman siya at natuwa naman ako

nung kami ay naglalakad na gamit ang payong na maliit

isang malakas na kulog ang bigla naming narinig

napasigaw siya nang malakas at nanginginig 

pagkakataon ko na , siya'y niyakap ko nang mahigpit

at nung nasa tapat na kami ng bahay nila

oras na para maghiwalay ang sabi niya

agad namang may lumapit na may payong ding bitbit

isang lalaki na asawa pala ng babaeng marikit

oh kay saklap talaga nang aking buhay 

inuwi ko na lang sana siya , para siya na ang aking maybahay

ngunit sadya talagang may mga ganyang bagay

hinahawakan mo na ngunit sa iba pala Niya iaalay

Agenenagon?

nahagilap ko ang aking sarili na nakaupo sa mga silyang dati nating inuupan 

nakatingin sa pisarang pinagsulatan ng mga bagay na makabuluhan 

iniikot ko ang aking paningin at natigilan sa bentilador na dati'y pinag-aagawan

at sa mga maalikabok na mga bintana muling nakita ang dating halakhakan

ipinikit ang mga matang mapanghusga at aking nakita ang isang silid na puno ng basura

muling narinig ang ingay ng hindi mabilang na salitang lumalabas sa bunganga

at may biglang mabaho .. naamoy ang mabahong palikurang noo'y ating kinaiinisan

at muling nadama ang pakiramdam na dito ko lang nadama sa tanang buhay ko

lumabas at naglakad .. pinagmamasdan ang mga bagay-bagay sa paligid

iniisip kung meron bang alaalang maaalala mula sa mga bagay na ito

mga puno , mga bato .. may maaalala pa ba kaya ako dito ?

hindi malaman kung paano nawalang bigla ang bagay na sa akin ay sumisimbulo 

sa di malamang dahilan .. ako ay nagulat sa aking nasiliyan

isang pangalan na noo'y kinamumuhian ang muling nakita at nakasulat pa sa mga upuan 

kinuha ang isang bato .. hinawakan at hinimas ko ito tinignan at aking ibinato

walang taong natamaan pero isang kantin na noon akoy pinagbilhan ng panis puto ay oo ..wasak !

kaysarap balik'balikan nga mga kahit anong di ko alam , ansarap sariwain ng mga sandamukal na di ko akalain

kahit wala na .. pero parang nariyan pa , sanay hindi na lang ako tumanda at nanatiling bata

wala lahat ang meron lang ay kayo .. kayo .. kayo .. at ako ..

isang miyembro ng kakaibang grupo ,  na itatago natin sa pangalang agoncillo ..