Save Me | Yan Yan

 

I can't breath Fuck everything I like this song Beneath Just like swaying What's wrong? On my feet I hate dancing To the wrong song Words are sweet But they are lying I wanna be strong Save me from here Voices inside my head Screaming along

I'm back! Ambak!

     Sabik.

     Sabik sa pagbalik.

     Muling nagbabalik.

     Letra'y di na matiis ang di pag-imik.

     Isang halik.

     Ako'y Sabik.

    Wait, lips sa english. Okay.

    Halos tatlong taon bago muling nagkalakas-loob na muling magsulat. 

    Teka, sandali lang. Huwag ka munang makinig sa mga ulat. 

    Andami nang nagbago. Ibinandera na nila ang pagbabago.

    Marami na ang sumuko, daghan pud og nangasuko.

    Sa pagkakatiklop ng matuwid na daan, daghan pud og nabanggaan.

    Di na kagaya ng dati. Parang kahapon lang, buhay na buhay pa si Bruno. Ngayon? Wala na. Di na gumagana ang makina. Di na halos makausad. Di na gano'n kalikot ang isip. Para bang estedi na lang. Iisa lang ang tinignan. Di na gumagalaw at wala nang mailapat sa papel.  Sa halos tatlong taon na 'yon, bumuhos ang ulan. Sumilong ang mga letra. Bumagyo't bumaha. Naanod ang pag-unawa. Ngunit patuloy parin ako sa aking pag sagwan kahit wala na ako sa dagat. Umuusad naman kahit papa'no pero di na kagaya ng dati. Di na.

    Inuuna ko na sila. Hindi ko na halos pinagbibigyan sarili ko dahil mas matimbangg sila, ang pag-aaral nila. Ang kalusogan nila. Ang tirahan nila. Noon, hindi ko pa alam ang salitang "RESPONSABLE". Ngayon, alam ko na. Alam na alam. Hindi ko nga lang ginagawa, pero atleast alam ko.

    Naging Xander na si Marlou, Zyrus naman si Pempengco at fucboii na si Baldivino. Nakalaya na si Gloria, nakulong na si Leila at Senador na pala si Nancy, si Cynthia at si Risa. Wow! Magsisisi sila. Ang pagpalit ng mukha, pagpalit ng pangalan, pangangaliwa, pagpapalaya, pagkain ng saba at pagboto sa mga walang kwenta. Pagsisisihan nilang lahat ang mga ito. Puhon.

    Wa nako'y masulti pa. Lahi ra gyud kaayo. Dagha'g butang ang gadagan sa akong hunahuna apan di nako maipagawas. Ambot ngano. Su'd sa gamay'ng panahon. Daghan ko'g nasayran. Daghan ko'g nahibaw-an. Daghan ko'g napasakitan. Daghan sab ang nawala nako. Apan kung mupuyo ko sa mga alingawngaw ug kapait sa kagahapon, di nako makita ang bidlisiw sa adlaw sa mas tam-is pa nakong kaugmaon. Tirada?

    Kapoy na. Dugay na sab ni masundan. Di ko habol ang karangalan. Gusto ko lang na may makarinig sa aking mga hinaing at may malabasan. Daghang salamat!

Suicidal thoughts.
   

Demonyo sa Isipan

Konkretong daan na nilalakaran
Perpektong halimbawa ng isipan
Diretsong tinuturo ang lalakaran
Pero kusang lumiko ang katawan

Sinusundan ang mga panaginip
Sinasabayan ang mga pag-ihip
Sinusubukan ko namang sumilip
Sumasalungat parin ang isip

Kung isipan ay laging nakakulong
Solusyon at susi ang panahon
Kung di maibangon sa pagkakalulong
Tandaan, may isa pang pagkakataon.

Demonyong gumugulo sa isipan
Tumutungo sa kaloob-looban
Negatibong bagay ay pinapayagan
Positibong awra'y hinahadlangan

Tatahakin nang marahan ang buhay
Lalasunin ang demonyong kaaway
Iisipin ang kagandahan ng buhay
Isang obrang sa Kanya ko iaalay

Mekanismo

Depektibong mekanismo,
Di na kayang tumakbo.
Isang libong mekaniko,
Di kayang magpatakbo.

Hindi epektibo,
Pagkasira'y di mapigilan.
Mga ehekutibo,
Pagkasira nila'y di mapigilan.

Isang kamay nakahawak,
Isa'y pumipigil sa bulwak.
Kamalia'y pumapatak,
Sahig ay nagkalatak.

Pero ang mekanismo.
Hindi na umuusad,
Kahit 'sang metro,
Di na makalakad.

Sinubukang patakbuhin,
Ngunit palyado pa rin.
Mabuti pa ang lawin,
Malaya at matulin.

Iwinawagayway ang sumisimbulo.
Nagmamadaling pumanaw.
Nag-aaway nagkakagulo,
Tatlong bituin isang araw,

Blank Kong Isip

Hawak ang telepono habang nakahiga
Nag-iisip nang pwedeng maipapaksa
Sa utak sinasala ang bawat salita
Upang ang nasa kabilang linya'y di maapura

Habang ang kamay ay nakaabang
Pagitan ng dal'wang mata'y sumasakit
Pilit nilalagyan ng laman ang bawat puwang
Umaasang mayroong makakamit

Tinakluban ako ng kabobohan
Napakainit tumira sa pagitan ng mga pahina
Ako'y ibinangon ng katamaran
Ngayo'y presko na ang aking nadarama

Maraming bagay akong naiisip
Parang isang punong hitik sa bunga
Pero ang pagsasalita'y sinisipsip
Kabulokan ang lumalabas sa bunganga

Magkaiba

Magkaiba ang ayaw,

sa wala.
Ayaw matulog,

sa walang tulog.

Ayaw kumain,

sa walang makain.

Ayaw umibig,

sa walang iniibig.

Ayawan ang mga bagay na nandiyan,

hindi yung nawala.

Magkaiba ang nais,

sa pangangailangan.

Nais kumanta,

sa kelangang kumanta.

Nais umutot,

sa kelangang umutot.

Nais magpakatao,

sa gustong magpakatao.

Ang mga nais mong bagay

ay makakapaghihintay.

Magkaiba ang gusto,

sa napilitan lang.

Gustong mag-aral, 

sa napipilitang mag-aral.
Gustong maglasing,

sa napipilitang maglasing.
Gustong tumawa,

sa napipilitang tumawa.
Gawin ang bagay ayon sa iyong kagustohan,
hindi dahil napipilitan ka lang.

Adto

Mga pahina ng kwaderno ay unti-unting nauubos

Sinindihang sigarilyo ay nagmamadaling maupos

Alak na nakakalasing ay sa lalamunan bumubuhos

Mga awit na maiingay ay sa tenga tumatagos

Pambura sa lapis ay di na makita
Di na rin maaninagan ang mga bakas ng paa
Sa bawat paghakbang di alam sa'n papunta
Ang bawat pagbikas ay me katumbas na pagtawa

Hindi man maitangay ng hangin ang aking mga hinaing
Wala mang kasiguraduhan na me mararating

Maglalakad na lang sa pagitan ng mga letra't larawan
Isisigaw sa mundo na ang pagkatao ko'y me laman

Walang itsura ang kanina pang ginughuhit
Walang direksyon ang pansulat na gamit
Gumagawa ng mga kunwaring awit

Nagpapakamakata't baka sakaling me makamit

Muling mag-iingay ang mga guhit. 

Muling magwawala ang mga titik.

Muling tatawa ang mga letra.
At ang bulag ay muling makakakita.