Amping

 Sa atong pagbaktas ning kinabuhia daghan ta'g makasalamuha, daghan, kaayo. Adunay magpabilin, adunay mawala na lang ug adunay mga magbilin og mga di malimtang mga memorya. Okupahon ang usa ka parte sa imung kasing-kasing, palamboon ang mga pagtuo nga kalipay ra ang nagpatigbabaw sa tanan apan sa oras sa ilang pagbiya, usa ka dakong bangag ang magpabilin nga di na gyud mahulipan pa'g lain. Busa, tagai'g importansya ang nangumusta, sa oras sa kapait o sa oras nga ikaw nagmasakit. Sila ang tinuod. Siguro sa sunod nato nga kinabuhi di na ingon ani kapait. Gipatilaw ta aning kapait aron kahibaw na ta sa lasa nga atong likayan puhon. Amping ta.

Padayon

 Di ko man naisulat ang iba ko'ng likha

Ang mga letra naman ay sa lupa ko ipinunla

Pansamantala man na mawawala ang tuwa

Pero kailanman ay hindi matatapos ang tula.

Padayon.

It's A No

 Wa ko's babaw, pastilan

Karon, naa pa ko's tiilan

Way kaabag sa kiliran

Kalig-on, sige'g kasuwayan

Huyuhoy sa hangin, bugnaw

Langit, sige lang og tyabaw

Ulan nga murag gituyo

Sa akong atop lang man gibu-bu

Apan kini adunay kahumanan

Ug di kay karon lang naulanan

Panlawas naanad na

Hilanat ibalewala

Immune na bes.

Inom na this?

No, kapoy.

Dauis Bridge

 It's already 3AM.

Naa ko's Dauis Bridge.

"Every Filipino support Duterte!", singgit sa usa ka hubog nga babayeng batan-on.

Mukhang mayaman, datu gyud kay nakasakyanan man.

Daghan sila, mga walo. Bae ra'g bayot.

Samtang galalis ang mga inosente sa alak.

Ang mga bayot adunay balak. Balak nga tinagalog.

Mipadayon ang usa, "Ganahan ko niya kay wala nay drugs", sabay sindi sa Marlboro blast nga ganiha rang gihawiran.

Ang bayot misingit, "We go there this week, let's eat that Korean restaurant."

Sige, kan-a.

"You know what? Duterte is the best President!", singgit sa duha ka palaigit sabay cheers.

Sa mga wa masayod, ako, magpahibalo lang

Naa gihapoy shabu apan mas mahal lang

Mudiga gihapon si migo apan pinatago lang

Musuyop gihapon si angkol apan bali dos lang

Limpyo? Oh malamang. Limpyo ang mga nag unang mga laaganan

Apan ang mga wa kaayo suroya? Halos gipasagdan

Likayi ang basura kay basin ang bildo matumban

Ang nahitabo sa Pilipinas sa premiro kay WOW

Karon, makaingon ko nga nahimo rag sama sa Dabaw

Way laing tingog ang maglabaw

Ilang presensya maoy gipatigbabaw

It's 3:38.

Naa gihapon ko sa junction dapit

Mga bayot nagkadaiya na'g ka sirit

Ang adlaw wa pa misilip.

Kasala

 Alas kwatro na!

Baliw sa sariling diwa

Agiw sa maikling hiwa

Sisiw ra man kini unta

Bidlisiw sa adlaw ugma

Lunhaw nga kalibutan

Lantaw kinatibuk-an

Inagaw ng kalungkotan

Araw man ay mang-iiwan

Kining suwat way tumong

Daling huwat sabay apong

Maling ulat saka tanong

Am I making it wrong?

Inaalipin ng hinahawakan

Kinakain ang kamalayan

But I am letting them run

Ako ang sigbin sa kahumayan

The cat and dog, yeah.

Di katu'g ang yawa

Di katug-an, yawa!

Di, kato bang Yawa?

Save Me | Yan Yan

 

I can't breath Fuck everything I like this song Beneath Just like swaying What's wrong? On my feet I hate dancing To the wrong song Words are sweet But they are lying I wanna be strong Save me from here Voices inside my head Screaming along

I'm back! Ambak!

     Sabik.

     Sabik sa pagbalik.

     Muling nagbabalik.

     Letra'y di na matiis ang di pag-imik.

     Isang halik.

     Ako'y Sabik.

    Wait, lips sa english. Okay.

    Halos tatlong taon bago muling nagkalakas-loob na muling magsulat. 

    Teka, sandali lang. Huwag ka munang makinig sa mga ulat. 

    Andami nang nagbago. Ibinandera na nila ang pagbabago.

    Marami na ang sumuko, daghan pud og nangasuko.

    Sa pagkakatiklop ng matuwid na daan, daghan pud og nabanggaan.

    Di na kagaya ng dati. Parang kahapon lang, buhay na buhay pa si Bruno. Ngayon? Wala na. Di na gumagana ang makina. Di na halos makausad. Di na gano'n kalikot ang isip. Para bang estedi na lang. Iisa lang ang tinignan. Di na gumagalaw at wala nang mailapat sa papel.  Sa halos tatlong taon na 'yon, bumuhos ang ulan. Sumilong ang mga letra. Bumagyo't bumaha. Naanod ang pag-unawa. Ngunit patuloy parin ako sa aking pag sagwan kahit wala na ako sa dagat. Umuusad naman kahit papa'no pero di na kagaya ng dati. Di na.

    Inuuna ko na sila. Hindi ko na halos pinagbibigyan sarili ko dahil mas matimbangg sila, ang pag-aaral nila. Ang kalusogan nila. Ang tirahan nila. Noon, hindi ko pa alam ang salitang "RESPONSABLE". Ngayon, alam ko na. Alam na alam. Hindi ko nga lang ginagawa, pero atleast alam ko.

    Naging Xander na si Marlou, Zyrus naman si Pempengco at fucboii na si Baldivino. Nakalaya na si Gloria, nakulong na si Leila at Senador na pala si Nancy, si Cynthia at si Risa. Wow! Magsisisi sila. Ang pagpalit ng mukha, pagpalit ng pangalan, pangangaliwa, pagpapalaya, pagkain ng saba at pagboto sa mga walang kwenta. Pagsisisihan nilang lahat ang mga ito. Puhon.

    Wa nako'y masulti pa. Lahi ra gyud kaayo. Dagha'g butang ang gadagan sa akong hunahuna apan di nako maipagawas. Ambot ngano. Su'd sa gamay'ng panahon. Daghan ko'g nasayran. Daghan ko'g nahibaw-an. Daghan ko'g napasakitan. Daghan sab ang nawala nako. Apan kung mupuyo ko sa mga alingawngaw ug kapait sa kagahapon, di nako makita ang bidlisiw sa adlaw sa mas tam-is pa nakong kaugmaon. Tirada?

    Kapoy na. Dugay na sab ni masundan. Di ko habol ang karangalan. Gusto ko lang na may makarinig sa aking mga hinaing at may malabasan. Daghang salamat!

Suicidal thoughts.